Prof. Dr. Emma กล่าวถึงการสร้างองค์ความรู้กับผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย การสนับสนุนการผลิตงานวิจัย และเอกสารเพื่อบันทึกความคืบหน้าในด้านการปรับตัวและลดผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ โดยเฉพาะในประเทศที่กำลังพัฒนาเป็นสิ่งสำคัญเพื่อแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของผลกระทบที่อาจจะเกิดขึ้น เครื่องมือ แนวทาง เครือข่ายและความร่วมมือในการแก้ไขปัญหาแบบองค์รวมเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงในอนาคต

การเผชิญภัยคุกคามจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศทั่วโลก โดยเฉพาะในเอเชียที่มีความเปราะบางอย่างมากต่อผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เช่น น้ำท่วม ไต้ฝุ่น ระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้น รวมถึงปัจจัยทางการเมืองและเศรษฐกิจที่ส่งผลต่อความยั่งยืนและความสามารถในการปรับตัวของเมือง จากรายงานการประเมิน (IPCC) ที่แสดงให้เห็นถึงสัดส่วนการปล่อยการคาร์บอนไดออกไซด์ ซึ่งเป็นเหตุเป็นผลไปถึงการเผชิญภัยคุกคามจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศทั่วโลกที่เพิ่มมากขึ้น เห็นได้ชัดในประเทศฟิลิปปินส์ช่วง 20 ปีที่ผ่าน ที่ได้รับความเสียหายจากภัยพิบัติเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่าส่งผลให้บริษัทประกันภัยหลายแห่งในฟิลิปปินส์ปฏิเสธการทำประกันและล้มละลาย ดังนั้นการมีองค์ความรู้ที่ครอบคลุมและทันสมัยจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้เราตระหนักถึงปัญหา นำไปสู่การรับมือและแก้ไขได้ในอนาคต

อย่างไรก็ดี การสร้างความรู้กับผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย อาทิ ภาครัฐ เอกชน และประชาสังคม และการสร้างความสามารถของนักวิทยาศาสตร์ ผู้เชี่ยวชาญ และผู้ปฏิบัติงาน เป็นหลักการที่จะนำไปสู่การสร้างองค์ความรู้ที่สร้างความรู้สึกความเป็นเจ้าของร่วมให้กับทุกภาคส่วนในการทำงาน ทั้งนี้การขาดการบูรณาการการทำงานข้ามภาคส่วนในทุกระดับ ซึ่งเป็นความท้าทายที่หลายเมืองกำลังเผชิญ ความท้าทายนี้นำไปสู่ข้อจำกัดในการนำนโยบายหรือมาตรการลงไปสู่การปฏิบัติจริง ตัวอย่างประเทศฟิลิปปินส์ที่มีมาตรการที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่หลายหลาย แต่มีข้อจำกัดในการนำไปสู่การปฏิบัติการการทำงานที่ขาดความต่อเนื่องและกระจัดกระจาย ดังนั้นการนำมาตรการไปสู่การปฏิบัติจึงหัวใจสำคัญที่จะนำไปสู่การวางแผนเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงซึ่งแสดงให้เห็นถึงความจำเป็นในการแก้ไขปัญหาเชิงโครงสร้างและการพัฒนาเทคโนโลยีที่เน้นการใช้งานจริงในพื้นที่เพื่อให้โครงการและนโยบายต่างๆ สอดคล้องกับความต้องการของผู้คนในระดับท้องถิ่น