สิ่งท้าทายและเป็นการเรียนรู้สำคัญ 9 อย่างจากการสัมภาษณ์ Bjorn Low จากบทความของ Community Architects Network (CAN) มีดังนี้

1. การเริ่มต้นจากโครงการเล็ก ๆ และทำให้เห็นผลดีก่อนที่จะทำงานเชื่อมกับภาครัฐนั้นเป็นกระบวนการที่สำคัญ เมื่อพื้นที่โครงการเล็ก ๆ มีการเติบโตและเห็นผลแล้ว จึงขยับไปทำงานเชื่อมกับภาครัฐและโครงการที่ Scale ใหญ่ขึ้นนั้นจะเกิดได้ง่ายขึ้น

2. การสร้างระบบอาหารที่ยั่งยืนนั้นควรเป็นสิ่งที่ประชาชนจากพื้นที่ต้องทำเอง ไม่ใช่การพึ่งพาหน่วยงานภาครัฐ และวิกฤต Covid-19 ที่เกิดขึ้นนั้นเป็นกุญแจสำคัญในการสร้างการขับเคลื่อนของผู้คนในเรื่องนี้

3. หาจุดเชื่อมโยงกับการทำงานกับภาครัฐให้ได้ โดยในกรณีของพื้นที่เกษตรในเมืองของสิงคโปร์นั้น มาจากนโยบายของประเทศที่มีความตั้งใจในการลดการนำเข้าอาหารจากต่างประเทศและสร้างความมั่นคงทางอาหาร จึงกลายเป็นจุดร่วมที่สำคัญกับการทำงานของกลุ่ม

4. การทำพื้นที่เกษตรในเมืองเป็นกระบวนการสำคัญในการเชื่อมโยงคนและชุมชนและกลุ่มคนต่าง ๆ ให้เติบโตได้ โดยเป็นการเติบโตที่เป็นไปในเชิงนามธรรมแต่มีคุณภาพและมีคุณค่ายาวนาน

5. การทำพื้นที่เกษตรในเมืองนั้นเป็นงานที่สนับสนุนผู้สูงอายุให้มีชีวิตยืนยาวขึ้นได้จริง ๆ พร้อมทั้งเป็นพื้นที่ถ่ายทอดความรู้ทางการเกษตรที่เก่าแก่จากเขาเหล่านั้นสู่รุ่นหลังได้

6. การทำงานกับเด็กและการสื่อสารเรื่องความยั่งยืนกับกลุ่มเด็กเป็นกลไกสำคัญของการทำงานเรื่องนี้ นอกจากนั้น เด็ก ๆ ยังมีแนวโน้มที่จะกินผักที่ตัวเองปลูกมากขึ้นอีกด้วย

7. การเข้าใจเรื่อง KPI หรือ ตัวชี้วัดของภาคเอกชนนั้นป็นสิ่งสำคัญในการที่หาแนวทางในการผลักดันการขยายพื้นที่การปฏิบัติการด้านเกษตรในเมือง

8. กระบวนการของพื้นที่เกษตรในเมืองนั้นสามารถเป็นส่วนหนึ่งของงานด้านการพัฒนาพื้นที่เมืองได้ เช่น การใช้พื้นที่เกษตรในเมืองเพื่อเปลี่ยนพื้นที่รกร้างหรือซบเซาให้เป็นพื้นที่ที่มีชีวิตชีวาอีกครั้ง

9. การหา Model ธุรกิจที่เหมาะสมในบริบทที่พื้นที่โครงการหรือองค์กรนั้น ๆ ตั้งอยู่นั้นเป็นเรื่องจำเป็น ตัวอย่างของ Edible Garden City นั้นมีการทำในรูปแบบ ธุรกิจเพื่อสังคม (Social Enterprise) ซึ่งค่อนข้างเหมาะสมเนื่องจากเป็นกลไกที่ดึงดูดนักพัฒนาภาคเอกชนให้มามีส่วนในการสร้างการเปลี่ยนแปลงทางสังคมได้ง่าย โดยแต่ละประเทศอาจมี Model ที่ต่างกันในเรื่องเดียวกันได้