เมื่อช่วงบ่ายของวันที่ 25 มีนาคม ที่ผ่านมา นายกรัฐมนตรีได้เเถลงประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินทั่วประเทศไทย เป็นระยะเวลา 1 เดือน เพื่อเพิ่มอำนาจเเก่ฝ่ายบริหารในการควบคุม จัดการ หยุดสถานการณ์ของการเเพร่ระบาดเชื้อ covid-19 ที่ส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ของประชาชน เเละเศรษฐกิจให้กลับคืนสู่สถานการณ์ปกติในทุกมิติโดยเร็วที่สุด ซึ่งเมื่อรัฐบาลได้ประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินนั้นได้มีข้อกำหนดต่างๆ เช่น การห้ามเข้าพื้นที่เสี่ยง การปิดสถานที่เสี่ยง การเสนอข้อพึงปฎิบัติสำหรับ ผู้สูงอายุเกิน 70 ปี เด็กเล็กอายุน้อยกว่า 5 ปี คนมีโรคซึ่งนับว่าเป็นกลุ่มคนที่เปราะบางและมีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อโควิดให้อยู่ในเคหสถาน นอกเหนือจากกลุ่มคนเหล่านี้ส่วนตัวผู้เขียนคิดว่ากลุ่มแรงงานนอกระบบ ผู้พิการ คนไร้บ้าน ล้วนเเต่เป็นกลุ่มคนเปราะบางที่สุดในสังคม เนื่องจากพวกเขาเหล่านี้ล้วนประสบต้นทุนในการดำรงชีวิตสูงกว่าคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นค่าใช้จ่ายในการดำรงชีวิตในแต่ละวันแล้ว ยังต้องนำเงินไปหาซื้อหน้ากาก เจลล้างมือ ป้องกันตัวเองไม่ให้เจ็บป่วย ติดเชื้อ มิหนำซ้ำเมื่อไม่สามารถทำงานหารายได้ก็ส่งผลกระทบต่อสภาพคล่องทางการเงินที่ต่ำกว่าคนอื่น ๆ อยู่แล้ว ผลกระทบต่อการแพร่ระบาดของเชื้อโควิดได้สร้างความลำบากในการดำรงชีวิต การเข้าถึงเเหล่งอาหาร ยา เเละการหาเลี้ยงชีพมากกว่ากลุ่มคนอื่นๆ ในสังคม และรัฐบาลจำเป็นอย่างยิ่งในการออกมาตรการต่าง ๆ โดยเฉพาะมาตรการเกี่ยวกับสุขภาพร่างกายที่จะช่วยอำนวยความสะดวกในการดำรงชีวิตลดความเสี่ยงในการติดเชื้อโรคแก่กลุ่มคนเหล่าเป็นพิเศษ เพราะกลุ่มคนเหล่านี้มีความเปราะบางและมีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อ และหากติดเชื้อโรคแล้วจะมีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตมากกว่ากลุ่มอื่น ซึ่งนำไปสู่คำถามที่ว่ามาตรการการป้องกันโรคและการตัดสินใจของผู้นำประเทศ ส่งผลต่อสุขภาพของคนในประเทศท่ามกลางการระบาดของเชื้อโควิดอย่างไร? หลังจากที่ทีม Urban Futures ได้นำเสนอมาตรการของประเทศสิงคโปร์ไปแล้ว วันนี้เราจะมาพูดถึงกรณีศึกษาของต่างประเทศในด้านมาตรการด้านสุขภาพ ซึ่งได้ดำเนินการเพื่อป้องกันการแพร่ระบาดของเชื้อโควิด ไม่ว่าจะเป็นการป้องกันระยะก่อนเกิดโรค การป้องกันระยะเกิดโรค การควบคุมโรค การป้องกันการแพร่เชื้อโรค ยกตัวอย่าง มาตรการตรวจผู้ติดเชื้อประเทศเกาหลีที่มีการใช้กันมาตรการการตรวจคัดหาเชื้อโรคแบบ Mass Testing คือ ตรวจค้นหาผู้ติดเชื้อในวงกว้างเพื่อค้นหาผู้ติดเชื้อและทำการรักษาต่ออย่างไว้ที่สุด โดยเจ้าหน้าที่จะติดต่อไปยังประชาชนเพื่อนัดหมายเข้ารับการตรวจค้นหาเชื้อ เเละจะส่งผลตรวจกลับไปให้ แม้ว่าผู้ได้รับการตรวจค้นจะพบว่าไม่ติดเชื้อ นอกจากนี้ประเทศเกาหลีก็ได้อำนวยความสะดวกเเก่ประชาชนในการตรวจหาเชื้อเเบบ drive thru เเก่ประชาชน โดยไม่คิดค่าใช้จ่าย และแพทย์ก็แนะนำให้ผู้รับการตรวจกักกันตัวเองอยู่ที่พักเป็นเวลาสองอาทิตย์ ซึ่งเกาหลีสามารถตรวจค้นหาผู้ติดเชื้อได้วันละกว่า 10,000 คน โดยมีการตรวจค้นหาเชื้อกับประชาชนเกาหลีกว่า 370,000 คน นอกจากนี้รัฐบาลได้มีการแจกจ่ายอาหารแห้ง เครื่องดื่ม หน้ากาก เครื่องใช้สอยส่วนตัวที่จำเป็นระหว่างกักกันตัว 14 วัน เพื่อลดการพบปะกับผู้คน รวมถึงการจัดทำแผนที่ติดตามผู้ป่วยโควิด-19 เพื่อให้ประชาชนสามารถเข้าถึงข้อมูลได้อย่างอิสระ แต่ด้วยกลยุทธ์แบบการค้นหาเชื้ออย่างวงกว้าง ทำให้ยิ่งพบผู้ติดเชื้อเร็ว และทำการรักษาผู้ติดเชื้อได้ตั้งแต่ในระยะแรก ทำให้การรักษาไข้หายได้อย่างรวดเร็ว