จากข้อมูลสถิติจำนวนประชากรแฝงกลางวัน (ผู้ที่มีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านในจังหวัดหนึ่งแต่ทำงานอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง)จากเว็บไซต์สำนักงานสถิติแห่งชาติ (สสช) พบว่าในปี 2560 กรุงเทพมหานครมีจำนวนประชากรแฝงกลางวันสูงที่สุดในประเทศ โดยมีจำนวนถึง 2.04 ล้านคน ในจำนวนนี้รวมถึงนักเรียนนักศึกษาที่เดินทางเข้ามาศึกษาในสถานศึกษาในกรุงเทพมหานครด้วย ประกอบกับการที่รัฐบาลประกาศปิดสถานบริการ ห้างร้านต่างๆ รวมถึงสถานศึกษา สิ่งเหล่านี้ล้วนแต่ส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ของคนจำนวน 2.04 ล้านคนนี้โดยตรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากกลุ่มคนเหล่านี้ไม่ได้มีที่อยู่อาศัยอย่างถาวรในกรุงเทพมหานคร ประกอบกับการขาดรายได้หรือแม้แต่ความหวาดระแวงต่อการติดเชื้อโรค ปัจจัยเหล่านี้ล้วนผลักให้คนจำนวนมากพยายามที่จะเดินทางออกจากกรุงเทพมหานครสู่ภูมิลำเนาเพื่อหลีกเลี่ยงค่าใช้จ่ายที่จำเป็นหากยังใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพมหานครต่อ หรืออาจจะกล่าวอีกนัยนึงได้ว่า การเว้นระยะห่างทางสังคมนั้นมีราคาที่ต้องจ่ายซึ่งไม่ใช้ทุกคนในสังคมจะสามารถแบกภาระค่าใช้จ่ายในสภาวะนี้ได้เว็บไซต์ The Atlantic ได้สอบถามถึงผลกระทบต่อเศรษฐกิจและสังคมในอเมริกาจาก Mark Muro ผู้เชี่ยวชาญด้านนโยบายจาก Brooking Institution ในกรุง Washington DC และพบว่า ในช่วงระยะเวลาหลังจากนี้ ธุรกิจภาคบริการในอเมริกาจะเข้าสู่ภาวะชะลอตัวโดยเฉพาะธุรกิจที่ต้องให้บริการแบบเผชิญหน้า (face-to-face) และคนจำนวนกว่า 10 ล้านคนที่สร้างรายได้จากภาคส่วนนี้จะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงเพราะภาคธุรกิจบริการนั้นไม่ได้มีรายได้ที่สูงและแน่นอนและพึ่งพาเงินทิปเป็นหลัก จากสถิติของธนาคารแห่งประเทศไทยพบว่าในเดือนมกราคม พ.ศ 2563 มีจำนวนแรงงานเฉพาะในกิจการค้าขายส่ง ขายปลีก และกิจการโรงแรมและอาหาร รวมทั้งสิ้นกว่า 1.1 ล้านคน นั้นหมายความว่าจะมีคนกว่า 1.1 ล้านคนที่จะหลายเป็นกลุ่มเสี่ยงต่อการสูญเสียรายได้และความมั่นคงทางอาชีพเนื่องมาจากผลพวงของภาคธุรกิจบริการที่ได้รับผลกระทบโดยตรงทำให้ผู้ประกอบการต่างพยายามที่จะรักษาธุรกิจของตัวเองซึ่งนั้นรวมถึงการขอให้ออกหรือการขอให้หยุดงานโดยไม่ได้รับเงินชดเชย