Our Article
เมื่อการเยียวยาจากรัฐบาลไม่สามารถเข้าถึงทุกคนได้… ชุมชนจะมีวิธีอย่างไรในการใช้ชีวิตอยู่ในช่วงเวลาวิกฤติครั้งนี้?
year 2020
Share on facebook
Facebook
Share on google
Google+
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
Share on whatsapp
WhatsApp
เรียบเรียงโดยคุณญาดา พรชำนิ
ภาพโดยคุณนวรัตน์ แววพลอยงาม และคุณญาดา พรชำนิ
จากการระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 และการประกาศใช้มาตรการ ’การเว้นระยะห่างทางสังคม (Social Distancing)’ ที่ดำเนินมาระยะหนึ่งแล้วนั้นนั้นส่งผลให้เกิดผลกระทบมากมาย ไม่ว่าจะเป็นในแง่เศรษฐกิจ สังคมและสุขภาพ ซึ่งส่งผลให้เกิดเสียงสะท้อนจากหลายๆภาคส่วนของเมือง โดยเฉพาะจากกลุ่มผู้เปราะบางถึงการเยียวยาจากรัฐบาล และถึงแม้ว่ารัฐบาลนั้นจะประกาศถึงมาตรการเยียวยาต่างๆ เช่นเงินชดเชย 5000 บาทในระยะเวลาสามเดือนสำหรับผู้ลงทะเบียน เงินกู้ดอกเบี้ยต่ำหรือประกันชดเชยค่าไฟฟ้า แต่ทว่ายังมีกลุ่มประชาชนจำนวนมากที่ไม่สามารถเข้าถึงการช่วยเหลือตรงนี้ได้ รวมถึงชุมชนนางเลิ้ง กรุงเทพมหานครถึงแม้ว่าชุมชนนี้ได้รับผลกระทบของการระบาดของไวรัสและการปรับ ใช้มาตรการการเว้นระยะห่างทางสังคมอย่างหนักหน่วง เนื่องจากประชากรส่วนใหญ่ของชุมชนนั้นเป็น ผู้ประกอบการร้านอาหารในตลาดนางเลิ้ง หรือรับจ้างทั่วไป รวมถึงยังมีจำนวนผู้สูงอายุอยู่ไม่น้อย แต่ทางชุมชนนั้นกลับมีวิธีรับมือต่อวิกฤติด้วยตัวเองโดยมีความตั้งใจและความร่วมมือของประชาชนใน ชุมชนเป็นฐานหลักซึ่งน่าสนใจ ยั่งยืนและทั่วถึงสำหรับทุกๆกลุ่มคนของชุมชนนางเลิ้ง
เนื่องจากมาตรการการเยียวยาของรัฐบาลนั้น จำเป็นที่จะต้องมีการลงทะเบียนผ่านเว็บไซต์ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น www.เราไม่ทิ้งกัน.com เพื่อรับเงินชดเชย หรือประกันค่าไฟฟ้าที่จำเป็นจะต้องลงทะเบียนกับเว็บไซต์ของการไฟฟ้าโดยตรงนั้นส่งผลให้เกิดการตกหล่นของประชาชนหลายกลุ่ม โดยเฉพาะกลุ่มเปราะบางที่ไม่สามารถเข้าถึงอินเตอร์เน็ต ไม่มีโทรศัพท์เคลื่อนที่ หรือไม่มีความรู้ที่จะใช้งาน จึงส่งผลให้การรับรู้สิทธิของตนเองในการเยียวยาของรัฐบาลลดลง มากไปกว่านั้น นโยบายการเว้นระยะห่างทางสังคมยังส่งผลให้คนออกมาจับจ่ายใช้สอยในพื้นที่ตลาดนางเลิ้งลดลง จนส่งผลให้ผู้ประกอบการมีรายได้ที่น้อยลง รวมถึงของที่เหลือมากขึ้นในทุกๆวัน นอกจากกลุ่มผู้ประกอบการแล้วนั้น กลุ่มที่ได้รับผลกระทบรุนแรงไม่ต่างกันคือพระภิกษุโดยไม่มีผู้คนออกมาใส่บาตร ซึ่งส่งผลกระทบไปสู่วงกว้าง ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มคนไร้บ้าน ผู้สูงอายุ รวมทั้งสัตว์จรจัดที่จำเป็นจะต้องพึ่งพาอาหารจากทางวัด ชุมชนเป็นฐานหลักซึ่งน่าสนใจ ยั่งยืนและทั่วถึงสำหรับทุกๆกลุ่มคนของชุมชนนางเลิ้ง
